Hep bu mekanlara hava güzel olduğunda giderim.
Orada binada olanları ve binayı çekerim.
Bir de bu havada gideyim bakalım kimler var diye düşündüm.
Her tarafı açık, korunaksız binada ateş közünün etrafında ısınan ve elleri ağzına götürüp sıcak hava üfleyen Şükrü karşıladı beni.
“Abi bu sefer fotoğraf çekme emi” dedi.
Sonra bana közdeki patatesi gösterdi ve ikramda bulundu. Bir de pet şişede çay demlemişler.
Çay ve kanyak verdiler.
Yağ gibi gitti arkadaş kafamı sallayarak teşekkür ettim.
Fakat bir gariplik ve eksiklik vardı. Dostları bir köpek vardı,
o eksikti. İşaretle anlattım. Şükrü’nün gözleri doldu sustu.
Ben yazın onların dostuyla fotoğraflarını çekmiştim.
Bana “Abi çektiğin fotoğraf vardı ya bana versene” dedi .
“Tamam” dedim ve çok üzülmüştüm, hızla uzaklaştım.
Arkadaş kalacak yerleri yok, hayata direniyorlar ama
hayvan sevgisi onların yaşam umudu..
Şükrü sen ve senin gibiler hep var olun..
25/01/2022
