Ne yazar sırtım pek, karnım olsa da tok;
Bu ayrılık yüreğime saplanan bir ok oldu ok,
Bu dert yükü bana ağır geliyor, hem de çok,
Cananımdan başka da ilacım yok.
Bir garip oldum, içli içli dalmaktayım;
Bu ayrılık başladı başlayalı yastayım,
Gönlüm karalar bağlamış, karanlıktayım
Aman dostlar ne olur, beni kınamayın.
Yardan gayrisi olamaz gönlümden tutanım;
Odur benim gönül yoldaşım yordamım
Yalnız ve yalnız Ona muhtacım
Ve Ondan başkası olamaz derdime ilacım.
Kendi kendime tutuşur tutuşur yanarım;
Yâre kavuşmadan dinmez bu yangınım
Düşüne düşüne aklımı yitireceğim sanırım
Ki ancak ve ancak yârim olur dermanım.
Her biten ve gelen günü sayarım;
Aylar geçti, yârsizlikten bozuldu ayarım
Sindi gençlik coşkum, ezgin yaşarım
Çünkü benden uzaklardadır can ışıklarım.
Işıklarımdır; yârim, oğlum, kızım;
Kaç zamandır ben onlarsızım
Bilmiyorum daha ne kadar dayanırım
Ve kendime bir dayanak sabrı ararım.
Işıklarımla doludur rüyalarım;
Canlarımdır onlar canlarım
Ve ben ışıklarım için dayanmalıyım
Ama sonu gelmeli gelmeli bu ayrılığın.
İzzettin Özgibar Şubat 1996 İstanbul
İzzettin Özgibar‘ın şiirlerinden derlenen ilk kitap Sevdalarımın Şiirsel İzleri 1 yayınlandı. Kitabı kaynakyayinlari.com adresinden edinebilirsiniz.
