Kimsecikler olduğu gibi değil. Bir süreliğine, olmak istediğimiz hayalî vatandaşlar oluyoruz, hepsi bu. Sonra saat 00.00’ı geçiyor ve ne eve dönecek aracımız kalıyor ne de binbir zorlukla marka takıntısı bokuna ayağımıza aldığımız ayakkabılarımız… Dürüst olunca ne kaybederiz bilmiyorum ama yalan söyleyince her şey iyi olacakmış gibimize geliyor. Arkadaşım Rıza’nın bir kuzeni var. Çocuk zırcahil. Yanılmıyorsam […]
Tamamını Okuyun
O biçim kavgalarım var benim kendimle. ‘Deli bozması’ denilebilecek türden üstelik. Sizin de oluyor mu? Hiç sanmıyorum. Çünkü kimse rahatı bozulsun istemiyor. Düzenler ve düzülenler ağız birliği yapmış, hep bir ağızdan ‘tıp demiş’ gibiler. Zaten herkesin işine gelen de bu.
Tamamını Okuyun
Çok dar bir çevreye sahibim. Anormal derecede de uyumsuzum. Tek arkadaşım Yakup. Tek arkadaşım olduğu için aynı zamanda en iyi arkadaşım sıfatının sahibi de kendisi.
Tamamını Okuyun
Hayat mücadelene nerede, kimlerle başlarsan başla şayet mayanda bir kansızlık yoksa ilk başta hümanist olmayı yeğlersin. Hafif bocalama safhasından sonra karşına çıkan, yolunun kesiştiği insanların tüm puştluklarına rağmen sıkı sıkıya tutunmak istersin pek az kişide var olan, bu umut aşılayan kavrama. Çok geçmeden, hüsranlarının yaratmış olduğu yıkımın arkasından bir de yalnızlık denilen belayla boğuşurken bir […]
Tamamını Okuyun
”Mutsuzluk, duygusal bir durumdur. Özel bir nedenin sonucu olması gerekmez.” Virginia Woolf Yaz aylarını hiç sevmem. Kışın milletin içi kararırken ben yeniden doğmuş gibi olurum her defasında. Her insan mutlu olmayı, gülmeyi, gezmeyi, eğlenmeyi isterken ben en mutlu olmam gereken bir zamanda bile ne yapar eder bir sorun bulur, kendimce bir mutsuzluk yaratırım. Ve devamında […]
Tamamını Okuyun
Bu defa yalnızca 31 ili kapsamıyor yasak. Tüm ülke olarak, istisnai meslek grupları dışındaki herkes, hepimiz bu bayram evlerimizdeyiz. Tabii belirli saat aralıklarında, belirli yaş grubu insanımız da bir günlüğüne de olsa kapsam dışı. Onlar da devletin belirlediği günde, belirli saat aralığında şöyle bir havalarını alıp evlerine dönecekler. (Hepimizin toplum olarak en iyi yaptığı […]
Tamamını Okuyun
Orta yaş birisi için başlık çok ‘beylik’ gelebilir lakin o iş öyle değil. Zira kalemini çok beğendiğim değerli üstad Peyami Safa’nın da dediği gibi; ”Yaşlanarak değil yaşayarak tecrübe kazanılır. Zaman insanları değil armutları olgunlaştırır.” Hem, bu salgın günlerinin çocukları da yarının yetişkinleri olmayacak mı? Öyleyse giriş bölümünde, sıcağı sıcağına, yaş kavramını saf dışı bırakıyoruz. Çocukluğumun […]
Tamamını Okuyun
Ne zaman bir şeyler karalamaya başlasam kelimeler oradan oraya uçuşuyorlar belleğimde. Ne var ki en azından tutabildiklerimi beyaz dosya kâğıdının bakir gövdesine sabitleyebiliyorum. Hayatta çok az başarıya sahip birisi için bu da bir şey! Talihsizliğimiz gereği mecburen bol yasaklı günlerin tam da ortasındayız. Yine, yeni, yeniden… Lanet bir salgın hepimizi ablukasına almış bir yerlerden çaresizliğimize […]
Tamamını Okuyun
Beyzbol şapkalı bir kemancı, sabah işe gidiş saatinde Washington metro istasyonunda Bach’tan parçalar çalıyordu. Bahşiş toplamak için, yere, hemen önüne kemanının kılıfını açmıştı, 45 dakika boyunca altı klasik eser seslendirdi. Önünden 1097 kişi geçti. Sadece yedi kişi durakladı, onlar da sadece birer dakika filan, şöyle üstünkörü dinleyip, gittiler. Bahşiş için yere serdiği keman kılıfının içinde […]
Tamamını Okuyun
Bu günlerde her yer doğal film platosu. Sanırsınız ki çilekeş yerküre tek asli görevi buymuş gibi tümüyle bilim kurgu filmlerinin tehlikeli sahnelerine ev sahipliği yapıyor. Gerçek şu ki herkes bu illetten payına düşeni alacak, yaşaması gereken neyse muhakkak onu yaşayacak. Kuşkusuz şimdilik bildiğim tek doğru bu. Tedbir mahiyetinde şartların el verdiği sürece eve kapanıyorum, eve […]
Tamamını Okuyun
Kuşkusuz, geçmişte hepimizin canını yakan acı tecrübelere sahibiz. Şimdi o yıllara dönebilsem, tekrar falanca yaşıma geri dönsem gibi gerçekleşmeyecek temenni cümlelerini söylemedim diyenimiz yoktur herhâlde. Realist olmam gerekirse ben de nadiren bu akıma kapılanlardanım. Ama bu rüyadan uyanmam çok tez oluyor. Düşünüyorum, şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler, her şeye sıfırdan, sil baştan başlasam diyorum, beyin […]
Tamamını Okuyun
Yanılmıyorsam ilkokul üç veya dördüncü sınıfa gittiğim yıllardı. Okul evimize çok uzak sayılabilecek bir mesafede olmasa da annemin işi olduğu zamanlarda okula yalnız gitmekten korkardım. Korkum okuldan yahut okula gitmekten yana değildi. Korkum, mahallenin delisinden kaynaklıydı. Mutlaka bir ismi olmalıydı ama üzerinden çok zaman geçtiği için hatırlamıyor olmam normal olsa gerek. Zaten ”mahallenin delisi” […]
Tamamını Okuyun